Hoi.
Ik ben Rachel, een Engelse Cocker Spaniel. Samen met mijn vrouwtje Marion doen we al meer dan 10 jaar behendigheid.
In het begin moest ik er niets van weten. Dat gedoe door die paaltjes wilde ik maar niet snappen, de schutting was een leuk uitkijk post, de band stond me in de weg maar de tunnel vond ik meteen leuk. Ging er soms wel 4 keer achter elkaar doorheen. Wat een lol had ik, tot ik ineens begreep wat nu de bedoeling van zo'n parcours was. Ik ging als een speer over het parcours, over de hordes, 1 keer door de tunnel, door de band en ja hoor het in-uit van de paaltjes ging ook.
Wij hebben ook met wedstrijden bij andere verenigingen meegedaan. Onderlinge wedstrijden werden die genoemd. Soms kwam ik met een beker naar huis .Dit waren altijd gezellige dagen.
En die gezelligheid hebben we nu ook gevonden bij Viervoeters V.O.S. Want een uur lang alleen maar over het veld rennen dat kan ik niet meer. In Februari word ik 12 jaar en alles wordt wat moeilijker. Ik heb beginnend staar op mijn ogen en af en toe ben ik ook doof ( meestal als het mij uitkomt, ha,ha,ha). Bij Ank en Geert kunnen we pauze pakken wanneer we maar willen en dat is best goed voor me. Als we 2 rondjes gerend hebben moet ik alweer drinken en plof ik bij mijn waterbak neer. Mijn vrouwtje drinkt dan koffie en daarna gaan we nog eens een paar keer. Soms meer en soms minder ligt eraan hoe mijn dag is maar het parcours doe ik nog steeds graag. Hopelijk kan ik nog heel veel seizoenen meedoen maar dat zien we wel.
Groetjes van mijn vrouwtje Marion en baasje Harry en een poot van mij Rachel.